ال پیپیتا هنوز بازیکن یوونتوس است؛ لطفاً او را نابود نکنید!
 |
وقتی پرواز گونزالو هیگواین در روزهای گرم ماه جولای در فرودگاه تورین به زمین نشست هنوز نمی‌دانست که به زودی پروتاگونیستِ غمگین‌ترین تراژدی دوران بازی‌اش خواهد شد. تصاویر پیوستن او به جمع اندک ستارگان حاضر در کمپ تمرینی یووه در کنار فوق‌ستاره تازه از راه رسیده بیانکونری‌ها خیلی زود در رسانه‌ها منتشر شد تا جهان فوتبال در خلال تماشای روزهای پایانی جام‌جهانی 2018 روسیه، نیم‌نگاهی نیز به خط آتشِ ترسناک یوونتوس بیاندازند.
تصاویر مثل آینه‌‌ها هرگز دروغ نمی‌گفتند و اندام تراشیده او به وضوح گواهی می‌دادند که او در تمام روزهایی که بازیکنان یا در کوران جام‌جهانی بودند و یا در زادگاه‌هایشان مشغول استراحت، به سختی در حال آماده‌سازی خویش بوده است. اما برای پژمرده شدن امیدها تنها چند روز نیاز بود؛ او باید اردوی یووه را به مقصدی دیگر ترک می‌کرد و این تصمیم سختگیرانه و ناگزیرِ بانوی‌پیر، نواختن ناقوسِ غم‌انگیز روزهای پاییزی ال‌پیپیتا بود.
حالا سر نخواستن آقای گل سری آ در فصل 2015‐2016 دعوا بود؛ مدیران یووه به دقت امکان ترانسفر او به بهترینِ پیشنهاد را رصد می‌کردند و او در سکوت، تنها نظاره‌گر سرنوشت محتوم سالهای عسرت بازی‌اش بود. دیگر کسی عکس‌های قصر اهدایی یووه در بدو ورودش به تورین را با دهانی باز در اینترنت جستجو نمی‌کرد، کسی در آرژانتین امیدی به ملاقات دوباره گونزالو و آلبی‌سلسته نداشت، ماشینِ گلزنی آبی‌های بندر ناپل حالا از استان پیه‌مونته محترمانه اخراج شده بود و حتی تیفوسی‌های روسونریِ بی‌رمق نیز با چشمانی مالامال از تردید به ورود او به میلان می‌نگریستند.
سرنوشت گونزالو هیگواین امروز و در حالیکه تنها یک نیم‌فصل در جمع قرمزهای میلان حضور داشته بار دیگر به اظهارات دوپهلوی لئوناردو (مدیر برزیلی این باشگاه) ، نارضایتی بخشی از طرفداران از عملکرد او، شایعات رسانه‌ها به علاقه مائوریتزیو ساری (سرمربی چلسی) به شاگرد سابقش، عودت او به یووه در پایان فصل، بازگشت به لیگ برتر آرژانتین و... پیوند خورده است. او تنهاست؛ مثل سکانسِ محزونِ سن‌سیرو و اخراجش در دقایق پایانیِ آن بازی و فریادهای بی‌ثمر و سرگردانی غریبانه او در جمع یاران جدید و قدیم.
به ثمر رساندن 8 گل در 20 بازیِ میلان در رقابت‌های سری آ و لیگ اروپا و ثبتِ آمار «هر 213 دقیقه یک گل» به انضمام یک پاسِ منجر به گل آخرین اعداد رزومه ستاره غروب کرده یوونتوس در دوران تبعید و انتقال قرضی‌اش به میلان بوده است.
کریستین ویه‌ری بازیکن نامدار فوتبال ایتالیا و مهاجم سابق یووه و میلان شاید بهترین گزینه برای تحلیل روزهای سیاه هیگواین باشد. او در گفتگو با Tuttomercatoweb می‌گوید:
در میلان فشارهای فراوانی بر دوش هیگواین است اما برای قضاوت در مورد عملکردش باید تا پایان فصل به او فرصت داد. من معتقدم او یکی از بهترین مهاجمان حال حاضر فوتبال ایتالیا است اما مشکل اینجاست که در اینجا همه سختگیرانه‌ترین انتظارات را از مهاجمان دارند. در ایتالیا بیش از آنکه به یک تمام‌کننده متعصب و سخت‌کوش در پیکانِ هجومی تیم نیاز باشد به بمب‌افکن‌های در حال شلیک احترام گذاشته می‌شود. حتی کریستف پیاتیک (مهاجم لهستانی جنوا) نیز زمانی مورد تأیید فوتبال‌دوستانِ ایتالیایی قرار خواهد گرفت که موتور گلزنی‌اش با همین قدرت، چند فصل دیگر نیز کار کند.
حرف‌های بوبو ویه‌ری آنقدر بازتاب‌دهنده واقعیتی نهفته در فوتبال ایتالیاست که نمی‌توان آنرا به همین راحتی‌ها انکار کرد اما اینجا وادیِ سیاه و سپیدهاست و ما ساکنینِ آن. طرفداران یوونتوس هرگز پلان‌ها و سکانس‌های ثبت‌شده ال‌پیپیتا در سیاره بیانکونری‌ها را از خاطر نبرده‌اند و خاطره 55 گلی که او تنها در دو فصل حضورش برای بانوی پیر به ثمر رساند پیش چشمانشان محفوظ مانده است. پرتره بوسیدن لوگوی باشگاه بر روی لباسش پس از گلزنی و تلاش‌های بی‌‌امانش در زمین برای حیثیت یووه و حتی به جان خریدن نفرینِ ابدی مردم ناپل به جرم پیوستن به جمع تورینی‌ها کار یک بیانکونریِ شریف و با تعصب نیست.
گونزالو! ما هرگز تو را فراموش نکردیم و با چشمانی غمگین و نگران، مدت‌هاست تراژدی‌ات را از رسانه‌ها پیگیری می‌کنیم. تو همچنان یکی از اعضای خانواده ما هستی و اگر روزی احترام و وفای هیچ باشگاهی را به سمت خود ندیدی بدان یک بلیط مستقیم از طرف بیانکونری‌های سرتاسر دنیا به مقصد تورین برایت رزرو شده است.
